Schilderijen
Rene de Rooze is een kunstenaar voor wie schilderen een essentieel onderdeel vormt van zijn creatieve werk. Hij studeerde af aan de ABK Minerva met materie-schilderijen, een techniek waarbij textuur en materiaal een centrale rol spelen. Deze fascinatie voor het tactiele en het gebruik van verschillende materialen bleef kenmerkend voor zijn werk, ook toen hij zich ontwikkelde van abstract expressionisme naar een meer geometrische soberheid, en later naar verkenningen binnen architectonische contexten.
Gedurende de eerste twintig jaar van zijn carrière verwezen zijn werken vaak naar landschappen, een invloed die mede voortkwam uit zijn vele reizen, die hij tot op de dag van vandaag voortzet. Naarmate zijn werk echter soberder werd, begon hij zich te richten op de fundamentele vragen van het schilderen, zoals het aanbrengen van kleur en het creëren van structuur op doek. In deze periode begon ook een architectonische component in zijn werk een belangrijke rol te spelen. Hij raakte geïnspireerd door klassieke plattegronden van steden en tempels, en vertaalde deze door de verschillende delen van een bouwtekening op diverse doeken te plaatsen en deze aan elkaar te voegen.
Begin 2007 is er een ontwikkeling zichtbaar in zijn werk waarin kleur, toeval en lege, onbepaalde ruimtes een belangrijke rol spelen. De Rooze laat hierbij zoveel mogelijk vaststaande regels los en keert terug naar een "plaisir de paintre" (het genoegen van het schilderen).
Vanaf 2016 creëert De Rooze de serie "Abstracte Galaxis Coincidentia Portretten", waarin hij zijn muzes, vrouwen uit India, Iran, en Italië, eer betoont. Deze portretten zijn geen letterlijke weergaven maar eerder interpretaties die een wisselwerking tussen model en schilder weergeven. Zijn ervaring in voormalig Nederlands Nieuw-Guinea en de ontmoeting met de Indische en Indonesische cultuur, doordrongen van mystiek en spiritualiteit zoals Goena Goena, hebben mogelijk een onbewuste invloed gehad op zijn werk. De invloeden van zijn Indonesische en Nederlandse tantes, die een band met het mystieke deelden, vormden en basis voor zijn abstracte portretten.
Deze werken worden vertaald naar "colorfields", waarin hij kleurrijke toetsen van acrylverf en olieverf combineert. Door gebruik te maken van spatels, rakels of door verf te gieten, creëert De Rooze kleurvlekken die het karakter van de afgebeelde persoon belichamen. Deze unieke benadering omschrijft hij als Abstract Romanticism, een stijl waarin emotie en kleur elkaar ontmoeten.